Gesetteld als freelance grafisch vormgever met een opleiding aan de Hogeschool van de Kunsten Arnhem achter de rug en werkzaam als traditioneel vormgever voor printmedia maakte ik de opkomst van het internet mee. Dat was even schakelen maar prikkelde me vooral tot verdere groei. Vooral in het begin werd ik uitgedaagd door de beperkingen van het internet: interlinie, corpsgrootte, ligaturen, PMS-kleuren, papiersoorten, het waren allemaal begrippen die losgelaten moesten worden. Browseroorlogen en beperkte bandbreedtes kwamen ervoor in de plaats: een spannende tijd. Opleidingen voor digitaal vormgever waren er nog niet. Informatie-architect, user-experience, navigatiestructuren, het waren nog onbekende begrippen. Het was vooral een speelveld voor hen die nieuwsgierig waren. De combinatie van beide vakgebieden zorgde ervoor dat naast het mooi maken ook het inventariseren, analyseren en ordenen van informatie tot mijn specialiteiten ging behoren.

Een grote uitdaging was en is: hoe kun je orde brengen in de enorme stroom van informatie. Omdat ik, tien jaar na de start van Webtic, mijn horizon weer eens wilde verbreden heb ik de deeltijd-opleiding Media en Informatie Management aan de Hogeschool van Amsterdam gevolgd en met succes afgerond. Mijn afstudeerproject was getiteld ‘Datatopia. De toekomst in de visualisatie van statistische gegevens.’ Het heeft me inzicht gegeven in hoe een grote hoeveelheid data op een menselijke manier weergegeven kan worden en is handig in de huidige tijd van big data.

Mijn vakgebied heeft langzaam maar zeker een transformatie ondergaan. Eerder was de gangbare gedachte dat vormgevers de leiding hadden over hoe iets eruit zou moeten zien. Maar tegenwoordig is er een nieuwe stroming opgekomen: co-creatie, waarbij we samenwerken met gebruikers en ondernemers om oplossingen te bedenken. Het blijkt dat een beetje psychologisch inzicht hierbij van onschatbare waarde is, het is als het extra kruid in de keuken van een vormgever.

Dit heeft geleid tot een reeks interessante vragen. Wat maakt iets aantrekkelijk voor mensen? Hoe zorgen we ervoor dat een interface intuïtief bruikbaar is? Wat gebeurt er als we verschillende persoonlijkheidstypes in één brainstormsessie samenbrengen? Hoe voeren we effectief gebruikersonderzoek uit? Hoe stimuleren we innovatie? Hoe beïnvloeden menselijke vooroordelen ons gedrag? De lijst van boeiende vragen lijkt eindeloos.

Om antwoorden te vinden op deze vragen, verdiep ik me in mijn psychologiestudie de Open Universiteit. Het idee dat ik met meer kennis deze vragen kan beantwoorden, geeft me energie.